Πριν μερικές μέρες, τις ίδιες ώρες που κορυφώνονταν οι επετειακοί εορτασμοί για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, άγνωστοι νυκτοβάτες μαγάρισαν τους τοίχους του μουσουλμανικού τεμένους στο χωριό Επισκοπή Λεμεσού, γράφοντας τη λέξη Ελλάς, την ελληνική σημαία και άλλα ανάλογα συνθήματα. Βλ. τις φωτογραφίες:

Εάν δεν πρόκειται για προβοκάτορες, τότε πρόκειται για ηλίθιους οι οποίοι έχουν σχέση με την ελληνική σημαία και με τα συνθήματα και σύμβολα που έγραψαν όσο ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Και προκαλεί αποτροπιασμό το γεγονός ότι, παρότι το συγκεκριμένο τζαμί έχει γίνει και στο παρελθόν στόχος ανάλογων ενεργειών, καθώς βρίσκεται σε κεντρικό σημείο, κοντά σε πολυσύχναστο δρόμο, δεν έχει συλληφθεί μέχρι σήμερα κανένας.

Τα συνθήματα σβήστηκαν βέβαια και αποκαταστάθηκε η όψη του κτιρίου, όμως είχε προλάβει να εκμεταλλευθεί το περιστατικό και να κάνει δήλωση και ο ίδιος ο Ερντογάν, ενώ ο κατοχικός ηγέτης Τατάρ σημείωσε τη σύνδεση της αναγραφής των συνθημάτων με τους εορτασμούς της επετείου της “Greek Rebellion”…

Έχω ξαναγράψει στο παρελθόν στο «Περί Ιστορίας» για ανάλογα θλιβερά περιστατικά βανδαλισμών σε αποκεφαλισμούς προτομών (!) στην Αθήνα ή σε ταφικά μνημεία αγωνιστών της ΕΟΚΑ, πέρσι στο Αυγόρου. Όση θλίψη και απόγνωση νιώθουμε όταν αντικρίζουμε τα συλημένα και βανδαλισμένα κοιμητήρια των προγόνων μας στα κατεχόμενα χωριά μας, και τις ρημαγμένες μας εκκλησίες, που έχουν λεηλατηθεί, καταστραφεί, έχουν μεταβληθεί σε στάβλους, κοτέτσια, αποθήκες, τζαμιά ή «πολιτιστικές αίθουσες», με την ίδια αποστροφή απορρίπτουμε και περιστατικά όπως το προχτεσινό στην Επισκοπή. Δυστυχώς, η αίσθησή μου είναι ότι στο ζήτημα του σεβασμού των συμβόλων «του άλλου» ως κυπριακή κοινωνία είμαστε πολύ πίσω, όπως έδειξε και η πρόσφατη συζήτηση για τα «καλλιτεχνικά» έργα ενός ζωγράφου, που «ασκούσε κριτική» στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο. Ενοχλούμαστε μόνο «όταν καίγεται η δικιά μας σημαία»…

ΥΓ Και μια εξήγηση για τον τίτλο, για τα νέα παιδιά που πιθανόν να χρειαστούν λεξικό για τη λέξη Εκάς. Από τα πολλά που μου εντυπώθηκαν στις εφημερίδες που πρωτοδιάβασα στη δεκαετία του 1960 ήταν και ορισμένες εντυπωσιακές αρχαΐζουσες φράσεις στα πρωτοσέλιδα άρθρα με τους κτυπητούς τίτλους: «Αιδώς Αργείοι», «Εκάς οι βέβηλοι», κ.ο.κ. , πριν μας τις εξηγήσουν αργότερα οι δάσκαλοι και οι φιλόλογοί μας. Αυτή τη φράση συμπληρώνω σήμερα: «Εκάς οι (ηλίθιοι) βέβηλοι»…