Πριν από εκατό χρόνια, η Πρωτομαγιά ήταν και πάλι Παρασκευή (στο “παλιό” ημερολόγιο που τηρούσαν, ακόμη,  οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας). Παρά τον πόλεμο που καλά κρατούσε στην Ευρώπη και σε κοντινές στην Κύπρο περιοχές,  ο Μάης καλωσορίστηκε με αρκετό κέφι σε ειδική γιορτή στη Λεμεσό, όπου έγιναν και πάλι ανθεστήρια. Αντίθετα, στις υπόλοιπες κυπριακές πόλεις δεν βρίσκουμε κάποια σημαντική αναφορά που αξίζει να μνημονευθεί και μάλλον η ημέρα πέρασε απαρατήρητη.

Τα “Ανθεστήρια¨ που επικράτησαν τις επόμενες δεκαετίες και στις υπόλοιπες κυπριακές πόλεις, με πιο διάσημα αυτά της Αμμοχώστου στα χρόνια πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, οργάνωσαν το 1915 στη Λεμεσό επιτροπή κυριών υπό την προεδρία του Δημάρχου [Σπύρου Αραούζου] που είχε διαδεχθεί τον πεσόντα στο Μπιζάνι Χριστόδουλο Σώζο. Η γιορτή περιλάμβανε παρέλαση αμαξών με ανθοφόρους δεσποινίδες, εθνικούς χορούς από μαθητές και μαθήτριες, τραγούδια από τη χορωδία του Γεώργιου Χουρμούζιου και μουσική από τη φιλαρμονική. Η γιορτή φιλοξενήθηκε στον Κήπο, ένα από τα έργα που κληρονόμησε στην πόλη η δημαρχία του Σώζου και υπήρχε εισιτήριο για την ενίσχυση της Φιλαρμονικής. Το πιο παράδοξο, για μας σήμερα, ήταν: “Το κλου της εορτής, θα είναι άγριος ανθοπόλεμος, του οποίου τα μυρωμένα πυρομαχικά θα παρέχωνται υπό Κυριών εις τους πολεμιστάς αντί 2 γρ. κατά δεσμίδα.” Ο “ανθοπόλεμος” μπορεί να επιβίωσε σήμερα μόνο στα …μπουζούκια όμως μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα υπέστησαν οι αβρές δεσποινίδες της Λεμεσού την Πρωτομαγιά του 1915 υπό των λουλουδοπυροβολούντων πολεμιστών… Όσοι αγαπούν και γνωρίζουν τη Λεμεσό, δεν είναι δύσκολο να εντοπίσουν τη συνέχεια της παρέλασης των ανθοστολισμένων αμαξών με όσα καθιερώθηκαν με την πάροδο του χρόνου στο καρναβάλι της πόλης. Το δημοσίευμα που ακολουθεί αναγγέλλει τα Ανθεστήρια (εφημ. Αλήθεια, 1-5-1915).

Στην επόμενη έκδοσή της η “Αλήθεια” (8-5-1915), γράφει απλώς ότι οι δεσποινίδες που δέχονταν τον λουλουδοπόλεμο, “ηναγκάσθησαν να σωθώσιν εν τέλει διά της φυγής” μπροστά στην ορμή των νεαρών Λεμεσιανών… Από τα υπόλοιπα αξιοπερίεργα της μέρας, εκτός από τα πανηγυρικά βεγγαλικά που άναψαν το βράδυ, σημειώνουμε ότι μαθήτριες “ενδεδυμένες βλάχικα και κυπριώτικα” χόρεψαν 3-4 “γραφικωτάτους ελληνικούς χορούς”, σε διδασκαλία του γυμναστή Βουτουρίδη.  Και αυτό ήταν, για τα ήθη της  εποχής, εξαιρετικά πρωτοποριακό.

Καλό μήνα σε όλους και όλες!