Παρουσιάζεται την ερχόμενη Τετάρτη, στη Λευκωσία, το βιβλίο της Ευρυδίκης Περικλέους-Παπαδοπούλου «Ως αληθώς. Η ζωή της Χαρίτας Μάντολες». Η Χαρίτα Μάντολες είναι μια από τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της κυπριακής τραγωδίας, καθώς σε μια ομαδική εκτέλεση αμάχων, στην οποία ήταν παρούσα όλη η οικογένειά της, στις 21 Ιουλίου 1974, δολοφονήθηκε ο πατέρας της, ο άντρας της, οι σύζυγοι των αδελφών της, Γιαννούλας και Μάρως, ένας θείος της και ένας ξάδελφός της. Οι δώδεκα, συνολικά, εκτελεσθέντες στην Ελιά από τον τουρκικό στρατό ήταν αγνοούμενοι μέχρι το 2008, όταν τα οστά τους παραδόθηκαν στους οικείους τους για την ταφή τους. Σε όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι και σήμερα, η Χαρίτα μετατράπηκε και αποτελεί εμβληματική φυσιογνωμία και γυναίκα – σύμβολο του αντικατοχικού αγώνα.

Η Χαρίτα Μάντολες έχει αφηγηθεί πολλές φορές την ιστορία της, στον Τύπο, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση (κορυφαίες, ίσως, οι συγκλονιστικές συνεντεύξεις στον αείμνηστο Δημήτρη Ανδρέου). Από αυτή την άποψη,  το έργο της συγγραφέως του «Ως αληθώς», που ονομάζει, μάλιστα, το έργο της μυθιστόρημα, καθώς πρόσθεσε στοιχεία μυθοπλασίας στην πλοκή, ήταν ακόμη πιο δύσκολο. Όμως, η Ευρυδίκη Περικλέους-Παπαδοπούλου αποφεύγει να δώσει το βάρος της αφήγησης στις αποτρόπαιες σκηνές που καθόρισαν από τις 21 Ιουλίου 1974 τις ζωές των επιζώντων μελών των οικογενειών των τριών θυγατέρων του Νεόφυτου Δαμασκηνού. Εστιάζει, αντίθετα, στα παιδικά χρόνια της Χαρίτας, όταν μικρό κοριτσόπουλο παρακολούθησε με έντονο ενδιαφέρον τον αγώνα της ΕΟΚΑ, στα ευλογημένα χώματα της Όρκας, στην κατοπινή περίοδο που έφτιαξε τη δική της οικογένεια ύστερα από τον γάμο της με τον Αντρέα Μάντολες από την Αχερίτου σε έναν άλλο μαγευτικό τόπο, την Ελιά, έξω από τον Καραβά, και, κυρίως, στα χρόνια της οδύνης, που ακολούθησαν τα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν στον πόλεμο.

Ο αναγνώστης θα διαβάσει στο «Ως αληθώς» την πικρή ιστορία της ζωής της Χαρίτας Μάντολες. Θα πάρει μια μικρή γεύση για το πώς μεγάλωσαν τα παιδιά τους στην προσφυγιά οι γυναίκες των αγνοουμένων και τα τεράστια προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν. Για το τραγικό βάρος που κλήθηκαν να σηκώσουν και σηκώνουν τα παιδιά τους, που μεγάλωσαν «με μια φωτογραφία στο χέρι, με μια φωτογραφία στα μάτια τους βαθιά» και με χιλιάδες πελώρια αναπάντητα ερωτήματα. Θα γνωρίσει πτυχές της καθημερινής έλλειψης του αγνοούμενου αγαπημένου συγγενούς, στο περιθώριο της προπαγανδιστικής χρησιμοποίησης από τις αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας αυτών των περιπτώσεων για τα εγκλήματα του τουρκικού στρατού, το καλοκαίρι του 1974. Παράλληλα, θα θαυμάσει το ψυχικό σθένος της Χαρίτας Μάντολες από την Όρκα, αγωνίστριας  και πεισματάρας από την παιδική της ηλικία, που σε πείσμα των καιρών και των πολλών δεν έπαυσε να διεκδικεί και να αγωνίζεται. («Να ξεχάσει» δεν μπορεί, όπως κάθε μάνα που αντίκρισε τη φρίκη του θανάτου με τα παιδιά της στην αγκαλιά, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.)

Ένα σημαντικό βιβλίο, εξαιρετικά καλογραμμένο, για μια σπουδαία γυναίκα. Και ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχουν γραφεί για τα γεγονότα της τουρκικής εισβολής του 1974 και τις συνέπειές τους. Για όσους αναζητούν πρότυπα αγωνιστικότητας, αλλά και μια χαραμάδα ελπίδας και αισιοδοξίας στα ζοφερά και αποπνικτικά φαινόμενα της παρακμής του δημόσιου βίου.

Δημοσιεύθηκε στην εφημ. ¨Ο Φιλελεύθερος” στις 2 Μαΐου 2015