η μοίρα μου που κυματίζει

ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα

και μιαν άλλη Σαλαμίνα

μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι.

Σε ένα σημείωμά μας, πριν από δυο βδομάδες, θυμηθήκαμε τη φράση του μεγάλου Σκιαθίτη των ελληνικών γραμμάτων από το «Μοιρολόι της Φώκιας» για την εννιάχρονη Ακριβούλα: «Σαν να ‘χαν ποτέ τελιωμό τα πάθια κ’ οι καημοί του κόσμου.» Και να, που την ξαναθυμηθήκαμε χτες, Δευτέρα του Πάσχα, όταν ακούσαμε τα νέα για τη φρικτή τραγωδία στην Σκαρίνου, όπου ένα πεντάχρονο αγοράκι, ο Αίας Α. Λοΐζου έχασε τη ζωή του από δάγκωμα σκύλου ράτσας “Ακίτα” στο λαιμό, στην κουζίνα ενός φιλικού σπιτιού, όπου είχε πάει με την οικογένειά του για το εορταστικό γεύμα.

Τι να πούμε για την ψυχούλα που έφυγε, τι να πούμε για τους τραγικούς γονείς, για τις ακόμη τραγικότερες συνθήκες του φονικού περιστατικού; Ένα σενάριο αρχαίας τραγωδίας με έναν πεντάχρονο Αίαντα, σε μιαν άλλη Σαλαμίνα…

Θερμά συλλυπητήρια στον καλό μας φίλο Α.Λ., πατέρα του Αίαντα και στη σύζυγό του και πολλές ευχές για δύναμη και αντοχή για να ξεπεράσουν, όσο γίνεται κι αν γίνεται, το ανείπωτο κτύπημα μιας απίστευτης συγκυρίας.