Ο Μ. Παρίδης απαγγέλλει το ποίημά του στο φιλολογικό μνημόσυνο
του Δροσίνη (Μάρτιος 1951)

Σε συνέχεια του προχτεσινού κειμένου για το νέο βιβλίο του Σωκράτη Τ. Αντωνιάδη, «Μιχαλάκης Παρίδης. Ο Αγωνιστής – Ποιητής της Ελευθερίας», Λάρνακα 2013, ο συγγραφέας, Σωκράτης Αντωνιάδης, είχε την καλοσύνη να μου στείλει για να αναρτηθεί στο «Περί Ιστορίας», τη φωτογραφία του Μιχαλάκη Παρίδη να απαγγέλλει στο κινηματοθέατρο «Παλλάς» της Λάρνακας, στις 18 Μαρτίου 1951 στο φιλολογικό μνημόσυνο του Γεώργιου Δροσίνη. Ο Δροσίνης, που είχε αποβιώσει στις 3 Ιανουαρίου 1951, ήταν ο αγαπημένος ποιητής του 18χρονου, τότε, Παρίδη.

Το ποίημα που απήγγειλε ο Παρίδης, ένα από τα πρώτα του, δημοσιεύεται στη σελίδα 218 του βιβλίου του Σ. Αντωνιάδη. Το αντιγράφω από εκεί.

Προσευχή στη μνήμη του Δροσίνη
Χάροντα! Σαν τον πάρεις στο βασίλειό σου
Μη βάλεις τον σ’ αρχοντικά παλάτια,
Μηδέ σε πύργους από μάρμαρο
Γιομάτους με σμαράγδια και διαμάντια

Δώσε του μια ραχούλα ηλιόφωτη
Από τις τόσες πόχει τραγουδήσει
Σ’ όμορφο ακροθαλάσσι απάνεμο
Μια φτωχική καλύβα εκεί να στήσει

Να ‘ν’ ψάρια χρυσοφτέρωτα στη θάλασσα,
βαρκούλες, ψαροπούλες, να’ ναι γλάροι,
Να ‘χει η ραχούλα μυγδαλιές ολάνθιστες
και να ‘ν’ σπαρμένη ευωδιαστό θυμάρι

Μια τέτοια πλάση δωσ’ του χάροντα,
Σεμνή, μα και που να ‘χει κάτι ακόμα,
Κάτι που δε θα τ’ άλλαζε με τίποτε,
Ελληνικό μια χούφτα χώμα!