Οι φετινές πασχαλινές μου ευχές συνδέονται με την επέτειο των εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή. Το Πάσχα του 1922, στις 3 Απριλίου, ήταν για την ελληνική πολιτεία το τελευταίο που γιορτάστηκε με το ιουλιανό ημερολόγιο.

Από το πρωτοσέλιδο εκείνης της ημέρας (3 Απριλίου 1922) στη μεγάλη αθηναϊκή (φιλοκυβερνητική, φιλοκωνσταντινική και αντιβενιζελική) εφημερίδα “Εμπρός” αποσπώ το εντυπωσιακό σκίτσο του Φ[ρίξου] Αριστέως, ενός από τους καλύτερους σκιτσογράφους του ελληνικού μεσοπολέμου. Εύχεται “Χριστός Ανέστη” με τον τσολιά να σαλπίζει πατώντας με το ένα πόδι στη Θράκη (η οποία έχει μετατοπιστεί δυτικότερα, για χάρη οικονομίας του σκίτσου) και το άλλο στη Μικρά Ασία. Οι πόλεις που καταγράφονται στον χάρτη είναι η Κωνσταντινούπολη (με την ελληνική σημαία στο ευρωπαϊκό κομμάτι), η Σμύρνη και το Εσκί Σεχίρ. Είναι τέσσερις μόλις μήνες πριν από τον Αύγουστο του 1922…

Χριστός Ανέστη, Καλό Πάσχα σε όλες και όλους. Και Καλή Ανάσταση στον τόπο και στις κατεχόμενες πόλεις και τα χωριά μας!