Φτωχότερος είναι ο ελληνικός επιστημονικός κόσμος από χθες, καθώς έφυγε από τη ζωή, δυο μέρες ύστερα από την ονομαστική του γιορτή ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Φάνης Ι. Κακριδής. Ο εκλιπών ήταν κλασικός φιλόλογος και ανήκε σε οικογένεια φιλολόγων, με παππού και γονείς σπουδαίους φιλόλογους. Υπήρξε μάχιμος ερευνητής, συγγραφέας και παιδαγωγός μέχρι το τέλος της ζωής του.

Έτρεφε βαθειά αγάπη για την Κύπρο και πέρα από τους δεσμούς του με τους Κύπριους συναδέλφους και φοιτητές του και το ενδιαφέρον του για θέματα της ειδικότητάς του, εξέδωσε το 2008 ένα εξαιρετικό βιβλίο, τα “Γράμματα του Ιωάννη Συκουτρή από την Κύπρο (1922-1934)”. Η υποδειγματικά επιμελημένη αυτή έκδοση ήταν η αφορμή να γνωριστούμε και να διατηρήσουμε από τότε επαφή, κυρίως με τον τρόπο του, την παραδοσιακή αλληλογραφία. Ιδιαίτερα ευγενής και ευαίσθητος άνθρωπος άφησε σπουδαίο έργο, πολλούς μαθητές, μνήμη αγαθή.

Αντί άλλου αποχαιρετισμού αντιγράφω εδώ τις τελευταίες παραγράφους από τον επίλογό του (“Επιλεγόμενα”) από το βιβλίο του με τα κυπριακά γράμματα του Συκουτρή προς τη μητέρα του Φάνη Κακριδή, Όλγα. (σσ. 208-210)

“Μένει να επισημάνουμε την ακάματη εργατικότητα του Συκουτρή (Τατάκης, σ. 350), που ειδικά στα χρόνια της Κύπρου πρέπει να ξεπέρασε κάθε προηγούμενο: εκτός από τα διδακτικά του καθήκοντα, που ξέρουμε με πόση ευσυνειδησία και επιμέλεια τα εκτελούσε, εκτός από τις πεζοπορίες και την επιστημονική του προκοπή – τη συγκέντρωση υλικού, τις γλωσσικές, παλαιογραφικές, ιστορικές, αρχαιολογικές και λαογραφικές μελέτες, τις κριτικές, και τις πολλές διαλέξεις που ξέρουμε πως έκανε -, ο Συκουτρής δεν έπαυε “να σκοτώνει τον καιρόν του” και με τα Κυπριακά Χρονικά και με τους δύο συλλόγους  που είχε ιδρύσει, και με τα οργανωτικά του κλάδου των καθηγητών, και με την κυπριακή βιβλιογραφία, και με μεταφράσεις! Στην Κύπρο ξέρουμε πως μετάφρασε το Ημείς και οι Αρχαίοι του Zielinski, που εκδόθηκε το 1928, στην Κύπρο μαρτυρεί ένα γράμμα του πως έχοντας μελετήσει τη θεωρία του Einstein είχε αρχίσει να μεταφράζει ένα λαμπρόν βιβλίον Γάλλου αστρονόμου και προσωπικού φίλου του Einstein με τον τίτλον Einstein et l’ Univers με σκοπό να το εκδώσει. και σαν μην έφταναν όλ’ αυτά, ο Συκουτρής αλληλογραφούσε με την Όλγα, με το Γιαννάκη [Κακριδή], το Λάμπρο Παραρά, ένα σπουδαστή και μια δασκάλα από τη Λευκωσία, σίγουρα και με πολλούς άλλους ακόμα που δεν ξέρουμε.

Μια πρώτη εξήγηση γι’ αυτή του την εξαιρετικά έντονη δραστηριότητα έδωσε ο ίδιος ο Συκουτρής στην Όλγα, που του είχε συστήσει να μην παρακοπιάζει, όταν της απάντησε: μη λησμονής, ότι όσον ενεργείς και δρας τόσον αναπτύσσεις τας δυνάμεις και την δραστηριότητά σου. Η νωθρότης και η αμέλεια μη νομίσης ότι σου κάμνουν καλόν. Αν όμως θεωρήσουμε πως η δράση του Συκουτρή στην Κύπρο, και οι αντιδράσεις που προκάλεσε, αποτέλεσαν προοίμιο για όσα ήταν γραφτό να του συμβούν αργότερα στην Αθήνα, τότε φαίνεται πιθανό στο βάθος να ίσχυσε και αυτό που ο ίδιος πάλι έγραψε ένα μόλις μήνα πριν από την αυτοκτονία: είμαι τόσο δυστυχισμένος μέσα μου, ώστε μου χρειάζεται αυτό το μεθύσι της δραστηριότητας για να ξεχνώ ή μάλλον για να ξεχνιέμαι.”