Από την ποιητική συλλογή της Νίκης Μαραγκού «Προς αμυδράν ιδέαν» (Το Ροδακιό, Αθήνα 2013), που επέπρωτο, δυστυχώς να κυκλοφορήσει μετά τον θάνατο της ποιήτριας, επιλέγω δυο ποιήματα, που συνδέονται με δικές μου αγαπημένες εικόνες και «ιστορίες».

 

Άθως Πατίκης

Ο κύριος Άθως Πατίκης

γόνος οικογενείας καπνοβιομηχάνων

φορούσε πάντα κοστούμια

από βουάλ ντε σουά και σαντακρούτα

και λευκά παπούτσια.

Στο εσωτερικό δωμάτιο του σπιτιού του

κτισμένο ειδικά χωρίς παράθυρα

με τους τοίχους επενδυμένους με καθρέφτες

και τραπέζια με τσόχα για χαρτιά

καθόταν κάποτε τα πρωινά και κάπνιζε.

Απέφευγε να βλέπει τον εαυτό του στους καθρέφτες

που με τα χρόνια είχαν γίνει θολοί.

Κάθε βράδυ πήγαινε με τους τρεις φίλους του,

πρώτα στην Ελληνική Λέσχη

και μετά στο καμπαρέ Σιαντεκλαίρ.

 

Εθελοντές από τη Γιαλούσα

Κατηφείς γύρισαν στη Γιαλούσα από τη Λάρνακα

οι είκοσι δύο εθελοντές

γιατί δεν είχαν τα ναύλα να ταξιδέψουν στην Ελλάδα

να πολεμήσουν με τους αδελφούς.

Ο Πέτρος μπήκε άκεφα στην αυλή

είδε τις γυναίκες που περνούσαν τα καπνά.

Και σκέφτηκε πως έτσι θα περάσει και η ζωή του

μια-μια οι μέρες όπως τα φύλλα του καπνού

περνούν πάνω στη βέργα

εκεί που οραματιζόταν δόξες και πολέμους,

άλλους τόπους και ανθρώπους.