“Ον οι Θεοί φιλούσιν αποθνήσκει νέος”, έλεγαν οι αρχαίοι μας και αυτή η ρήση έρχεται πρώτη στο μυαλό, μόλις μαθαίνεις το σκληρό μαντάτο του θανάτου ενός νέου ανθρώπου.

Ο Σπύρος Ζωνάφος, που κηδεύεται σήμερα στη Λευκωσία, υπήρξε ένας θερμουργός δάσκαλος που ήξερε να μπολιάζει στα παιδιά μαζί με την αγάπη για τα φιλολογικά μαθήματα, τη φλόγα για την αμφισβήτηση και την επανάσταση στα καθιερωμένα. Αγαπούσε τη δουλειά του και οι μαθητές και οι μαθήτριές του τον αγαπούσαν, καθώς ήταν από τους φιλόλογους που τους μπόλιασαν πολλά στις παιδικές τους ψυχές και όσα έμαθαν κοντά του θα τους σημαδεύουν σε όλη τους τη ζωή. Πολύ ωραίος και ζεστός άνθρωπος, αιώνιος επαναστάτης με μεγάλες και πολλές ευαισθησίες. Από τους “ανώνυμους εκπαιδευτικούς” που ακόμη και σήμερα χτίζουν σχολειά και ατσαλώνουν καρδιές. “Αντισυμβατικός”, γεγονός που πιθανότατα του στέρησε προαγωγές, αλλά δάσκαλος με κεφαλαία γράμματα.

Μπαίνω στη σελίδα του στο FB, στη φωτογραφία του με δυο αγαπημένα του περιστέρια. Οι τελευταίες του αναρτήσεις, 22 Απριλίου. Στην προτελευταία, το σύνθημα:

“ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΕ ΕΚΤΟΣ FB … Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΘΩΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!… ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΗΛΙΘΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΡΙΩΝ ΠΙΑ!…”

Ήταν οι μέρες με τις αποκαλύψεις για τις κατά συρροή δολοφονίες. Και σε μια από τις φωτογραφίες του “τοίχου του”, αυτά που δίδασκε στα παιδιά, στο περιθώριο του μαθήματός των Νέων και των Αρχαίων Ελληνικών.

Ώρα σου καλή, Σπύρο, και καλόν παράδεισο! Και σε ευχαριστώ για όσα δίδαξες στα παιδιά μου