Διάγουμε αισίως τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου, για τις προεδρικές εκλογές της μεθεπόμενης Κυριακής, τις δωδέκατες στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι οι εκλογές, όπως την υπόλοιπη Ευρώπη, εντάσσονται, χρόνο με το χρόνο, στην «κανονικότητα». Με δεδομένη την αδιαφορία των πολιτών, η προεκλογική περίοδος δεν επικεντρώθηκε στην πολιτική, αλλά στην «ατάκα», που πρέπει να χωρέσει στις μετρημένες λέξεις των σύγχρονων μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Παρότι η επόμενη μέρα για το Κυπριακό αναμένεται ακανθώδης και αβέβαιη, με τα αδιέξοδα να ορθώνονται απειλητικά, το εθνικό πρόβλημα δεν είναι το κεντρικό θέμα της προεκλογικής περιόδου. Θα λέγαμε μάλιστα ότι απουσιάζει εκκωφαντικά. Το ίδιο και η οικονομία. Αντίθετα, τα κεντρικά θέματα, εκτός από μερικούς τηλεοπτικούς μικροκαυγάδες, ήταν δύο «ατυχείς εκφράσεις» του Ν. Αναστασιάδη για την ΑΟΖ του ψευδοκράτους και για τα «λεφτά της μαμάς», ένα πολιτικό ατόπημα και ένα απρεπέστατο ευφυολόγημα, αντίστοιχα, ειδικά για έναν έμπειρο πολιτικό, η προ εβδομάδων οξύτατη αντιπαράθεση του Ν. Παπαδόπουλου με τον υπουργό Υγείας Γ. Παμπορίδη και οι ισχυρισμοί του Γ. Λιλλήκα «περί προσπάθειας εξαγοράς του». Κατά τα άλλα, εντυπωσιάζουν οι προεκλογικοί ρυθμοί και η παρουσία των υποψηφίων σε όλων των ειδών τις εκδηλώσεις.

Ο Ν. Αναστασιάδης, αν και ανήκει σε προηγούμενη γενιά από τους εκλογικούς του αντιπάλους, αποδεικνύεται μαιτρ στην επικοινωνιακή πολιτική και στη δυνατότητα να στρέφει τη συζήτηση και την πολιτική ατζέντα εκεί που επιθυμεί αυτός, τελειοποιώντας, παράλληλα, σε πιο φιλική μορφή την περίφημη «καππακωτή» που εισήγαγε στην πολιτική μας ζωή ο Γ. Βασιλείου. Εγκατέλειψε τις μεγάλες εξαγγελίες και τις βαρύγδουπες «δεσμεύσεις» με τις οποίες, εν πολλοίς, κέρδισε τις εκλογές του 2013, όπως άφησε στην άκρη – προς ώρας – το Κυπριακό. Ο υποψήφιος της Αριστεράς, Στ. Μαλάς, κινείται πιο άνετα στον ρόλο του από την προ πέντε ετών υποψηφιότητά του. Αξιοσημείωτη, με άδηλες τις επιπτώσεις στο εσωτερικό του ΑΚΕΛ, είναι η συσπείρωση υπέρ της υποψηφιότητάς του προσώπων «μη αρεστών» επί ηγεσίας Δ. Χριστόφια, όπως ο Ν. Κατσουρίδης και ο Μ. Παπαπέτρου. Στον «ενδιάμεσο χώρο», το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο η μη συστράτευση, τελικώς, του Γ. Λιλλήκα υπέρ της κοινής υποψηφιότητας του Ν. Παπαδόπουλου θα στοιχίσει τη δεύτερη θέση στον πρώτο γύρο και μια ακόμη χαμένη ευκαιρία διεκδίκησης διαφορετικής στρατηγικής στο Κυπριακό από αυτήν της τελευταίας δεκαετίας. Και από την άλλη, πόσο θα κοστίσουν οι αποστασιοποιήσεις στελεχών που είτε θεωρούν σημαντικότερη μάχη τα εσωκομματικά της επόμενης ημέρας στο ΔΗΚΟ ή την ΕΔΕΚ, είτε ανυπομονούν για το καβαφικό κάλεσμα των «ωφελίμων», στο αριστουργηματικό «Ας φρόντιζαν»…

ΥΓ Στην Αθήνα, ο Κώστας Ζουράρις, με συμπάθειες και στην Κύπρο από τη δεκαετία του 1980, άλλες περιστασιακές και άλλες πιο ανθεκτικές, εξαιτίας κυρίως του ιδιότυπου, επιμελώς εκκεντρικού και «εκτός γραμμής» λόγου του, εμπλουτισμένου με ατάκες της καθαρευούσης, ενίοτε ευρηματικές, υποχρεώθηκε σε παραίτηση από το Υφυπουργείο Παιδείας. Πριν από ένα χρόνο, τον Δεκέμβριο του 2016, δήλωσε «κατά αριστοτελικήν υπερβολήν»,  ότι «μόνο κάποια νησιά μάς ζητάει ο Ερντογάν. Και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει. Τα νησιά θα τα ξαναπαίρνουμε πάντοτε. Τη γλώσσα έχει σημασία να μην μας πάρουν». Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν τότε ήταν χλιαρές και παρέμεινε ακλόνητος στη θέση του, να χαράσσει την εθνική πολιτική για την Παιδεία. Φέτος, από ραδιοφώνου, αναπαρήγαγε (σε μιξο- καθαρεύουσα) ένα δημοφιλές σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ για τον Ολυμπιακό Πειραιώς και μίλησε μειωτικά για τον Άρη Θεσσαλονίκης. Αυτή τη φορά ξεσηκώθηκε τεράστιος θόρυβος, που οδήγησε στην παραίτησή του από το Υφυπουργείο, έχοντας κερδίσει, βεβαίως, μια ισόβια εξέχουσα θέση στη Θύρα 4, στην Τούμπα, δίπλα από το τύμπανο. Καταγράφουμε το περιστατικό απλώς για να επιβεβαιώσουμε αυτό που έγραφε στη δεκαετία του 1980 κάθε βδομάδα η ιστορική αθηναϊκή σατιρική εφημερίδα «Το Ποντίκι»: Στη σύγχρονη Ελλάδα το ποδόσφαιρο είναι πολύ σπουδαιότερη και σημαντικότερη υπόθεση από την πολιτική…

Δημοσιεύθηκε στην εφημ. «Ο Φιλελεύθερος» στις 20 Ιανουαρίου 2018