Δεν θα ασχοληθούμε σήμερα με τη «δραματική ανατροπή» – «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», που «αιφνιδιαστικά» σημειώθηκε στο προψεσινό τετράωρο δείπνο Άιντα – Ακιντζί – Αναστασιάδη. Επαναλαμβάνουμε, μόνο, όσα γράψαμε, στην ίδια στήλη, πριν τέσσερις βδομάδες (5 Νοεμβρίου 2016): «Η αδυναμία (ή η έλλειψη θέλησης) του προέδρου Αναστασιάδη να απεμπλακεί από μια διαδικασία με προδιαγεγραμμένα αδιέξοδα και η απροθυμία της πλευράς μας να επιμείνει σε θεμελιώδη θέματα αρχών, σε αντίθεση με την αδημονία του Μ. Ακιντζί να «κριθούν όλα», τους αμέσως επόμενους μήνες, καθώς σε 15-16 μήνες στην Κυπριακή Δημοκρατία θα γίνουν προεδρικές εκλογές, κατά τα φαινόμενα θα φέρουν το αμέσως επόμενο διάστημα επί τάπητος δραματικά διλήμματα.»

Τι μεσολάβησε από τότε; Οι εντατικές συνομιλίες και το «ελβετικό ναυάγιο», με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, όπως περιέγραψαν στενοί του συνεργάτες, «να έχει γίνει ένα ράκος». Στην ίδια αξιολύπητη κατάσταση, δηλαδή, στην οποία είχε βρεθεί και στις ευρωπαϊκές συνόδους του Μαρτίου 2013, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα για την Κύπρο…

Όπως και να έχει, το μόνο που φαίνεται να έχει αλλάξει σε όσα, εδώ και μήνες, είχε προδιαγράψει ο Μουσταφά Ακιντζί είναι δυο βδομάδες: Αντί στα τέλη του 2016, οι «τελικές ημερομηνίες» μετατέθηκαν στις 12 Ιανουαρίου 2017. Στο μεταξύ, ο παραληρηματικός οίστρος του Ερντογάν καλά κρατεί, σε μια κλιμάκωση εμπρηστικών δηλώσεων, ανερμάτιστου μεγαλοϊδεατισμού και απειλών εναντίον των γειτονικών με την Τουρκία κρατών. Σε μια από τις τελευταίες προκλητικές του δηλώσεις, στην παρουσία του Ακιντζί,  όπου παρομοίασε την Ελλάδα και την Κύπρο με «πεινασμένα κοτόπουλα σε σιταποθήκη» και ισχυρίστηκε ότι η «διοίκηση της Νότιας Κύπρου δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τη σημαία [της Κυπριακής Δημοκρατίας] στην Ευρωπαϊκή Ένωση», ο Ερντογάν επανέλαβε, καθαρότατα και ιταμότατα, έναν από τους κύριους στόχους του τουρκικού επεκτατισμού: την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την ίδια ώρα, στην ελεύθερη Κύπρο, η συζήτηση περιστρεφόταν, αδιανόητα αλλά με προφανή εκπόρευση, σε κατηγορίες εναντίον της «κακιάς Ελλάδας», επειδή δεν συζητά τη διατήρηση των εγγυήσεων (!), την οποία, από ό,τι φάνηκε, ορισμένοι «δικοί μας», είναι έτοιμοι να αποδεχθούν, στο συνολικό πλαίσιο της τερατογένεσης που ετοιμάζεται να πλασαριστεί με το όνομα της «λύσης».

Μέσα σε αυτό το σκηνικό φρενοκομείου, για το οποίο βαρύτατες ευθύνες φέρει ο πρόεδρος Αναστασιάδης, ο απλός πολίτης προσπαθεί με τη στοιχειώδη λογική που διαθέτει, να μην ξεχάσει, ποιοι υπόσχονταν, μέχρι προχθές, την «επιστροφή της Μόρφου και όλων των Μορφιτών» (για να μην πούμε «όλων των προσφύγων»…), την «κατάργηση των εγγυήσεων και την εκδίωξη του κατοχικού στρατού», τη «λειτουργική και βιώσιμη λύση», την απομάκρυνση των κουβαλητών εποίκων. Αντ’ αυτών, βλέπουμε να συνεχίζεται με την ανοχή και τη συνενοχή μας, η σταδιακή υποβάθμιση, μέρα με τη μέρα, της Κυπριακής Δημοκρατίας σε «κοινότητα» και του προέδρου της χώρας σε «κοινοτάρχη», εκ περιτροπής μάλιστα, την ίδια ώρα που ο «πρόεδρος» Μουσταφά Ακιντζί συντηρεί, ανενόχλητα και αναπάντητα, το αλυτρωτικό αφήγημα για τους «κινδύνους» που διατρέχει η «κοινότητά του». Με την ταυτόχρονη διαρροή, ως απειλής – προσχήματος για την άνευ όρων υποχώρηση στις ορέξεις του Ερντογάν και στην αποδοχή της «λύσης» – εφιαλτικής διάλυσης, του μορμολυκείου της προσάρτησης των κατεχομένων στην Τουρκία. Ενώ η εφαρμογή του προτύπου της Αλεξανδρέττας πλησιάζει όσο ποτέ άλλοτε, το θέατρο του παραλόγου κορυφώνεται: Έλληνες Κύπριοι πολιτικοί συζητούν,  εν έτει 2016, μέσα σε όλα τα υπόλοιπα, για τη διατήρηση «είδους εγγυήσεων», που θα οριστικοποιήσουν τη διάλυση των όποιων ελάχιστων ελπίδων επιβίωσης θα έχει το υπό δημιουργία πολιτειακό και συνταγματικό τερατούργημα με τη συγκατάθεση και την υπογραφή του εκλεγμένου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας! Κοντολογίς, μέσα στις υπόλοιπες καταστροφικές υποχωρήσεις, τα «πεινασμένα κοτόπουλα» (ξεπερνώντας σε αφέλεια τα εφτά κατσικάκια του παραμυθιού), συζητούν τρόπους «εγγυήσεων» της ασφάλειας του …«καλού λύκου»! Τι άλλο θα δούμε;…

Δημοσιεύθηκε στην εφημ. «Ο Φιλελεύθερος» στις 3 Δεκεμβρίου 2016

Η φωτογραφία, από τη Βικιπαίδεια, από τη γερμανική έκδοση του παραμυθιού των αδελφών Γκριμ