Το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου οργανώνει στις 18 και 19 Οκτωβρίου 2013 διήμερο συνέδριο με τίτλο «Όψεις και πτυχές της ιστορίας του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα και στην Κύπρο». Είναι το πρώτο συνέδριο που γίνεται στον ελληνικό ακαδημαϊκό χώρο για την ιστορία του δημοφιλέστερου ομαδικού αθλήματος της εποχής μας και είναι ενδεικτικό της στροφής του επιστημονικού ενδιαφέροντος για τη μελέτη ενός παιγνιδιού που μέσα σε διάστημα μερικών δεκαετιών μετεξελίχθηκε από «σπορ για άνδρες», προσφιλές στα λαϊκά στρώματα των βρετανικών νησιών, σε ένα τεράστιο παγκόσμιο επιχειρηματικό πλέγμα, που ξεπερνά σύνορα, διακρίσεις και περιορισμούς, επιβάλλει νέες μαζικές υπερ-ταξικές ή υπερεθνικές ταυτότητες, δημιουργεί εταιρείες – οικονομικούς κολοσσούς, διεκδικεί μεγάλο μερίδιο στο σύγχρονο κόσμο του θεάματος και αποτελεί μια από τις πιο συνηθισμένες δραστηριότητες του σημερινού ανθρώπου στον ελεύθερό του χρόνο.

Πέρα, όμως, από όσα χαρακτηρίζουν και συνθέτουν ένα από τα μαζικότερα φαινόμενα της εποχής μας, για τους ρομαντικούς εραστές της «στρογγυλής θεάς», ειδικά τους μεγαλύτερους σε ηλικία που πρόλαβαν άλλες, διαφορετικές συνθήκες, το ποδόσφαιρο παραπέμπει στα παιδικά χρόνια της αθωότητας. Στα χρόνια της αλάνας, στην πρώτη τρικλοποδιά που βάλαμε ή φάγαμε στη ζωή μας, στη χαρά του γκολ, στην ομάδα της γειτονιάς ή του χωριού μας, στην πίκρα για την ήττα, τη λαχτάρα για την αναμονή του μεγάλου ματς, την παρακολούθηση του πρώτου ποδοσφαιρικού αγώνα σε «κανονικό» γήπεδο, τις τσιμεντένιες κερκίδες στο παλιό ΓΣΠ, τη μαγική φωνή του Διακογιάννη, το Γουέμπλεϊ, τον Δομάζο, τον Κούδα, τον Χατζηπαναγή, τη μυθική Βραζιλία του 1970.

Στο συνέδριο του ερχόμενου μήνα θα υπάρχουν ανακοινώσεις τόσο για το ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε, όσο και για τις «κοινωνίες των οπαδών» και την κουλτούρα του σημερινού ποδοσφαίρου. Παράλληλα, σε μια σειρά ανακοινώσεων θα παρουσιαστούν ορισμένες από τις κυπριακές ποδοσφαιρικές ιδιομορφίες. Σε βρετανική διοίκηση από το 1878 η Κύπρος, θα ανέμενε κάποιος ότι θα εύρισκε γρήγορα πρόσφορο έδαφος το ποδόσφαιρο. Όμως, ακριβώς για αυτό, υπήρχε δυσπιστία προς το άθλημα που αγαπούσαν οι Άγγλοι και έγινε γνωστό, κυρίως, μέσω του στρατού κατοχής και της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας. Έπρεπε να περάσουν πέντε περίπου δεκαετίες ώστε να συγκινήσει τις μάζες το ποδόσφαιρο, να επιβιώσουν οι πρώτες ομάδες και να αρχίσουν να οργανώνονται τακτικές αναμετρήσεις. Δυο ημερομηνίες αποτελούν τους κομβικούς σταθμούς στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου: Στις 23 Σεπτεμβρίου 1934, στο οίκημα του Τραστ, στη Λευκωσία, αποφασίστηκε η ίδρυση της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Το πρώτο προσωρινό συμβούλιο αποτελούσαν οι Θ. Φ. Ιωαννίδης, Ν. Μιχαηλίδης, Α. Οικονομίδης, Κ. Θεμιστοκλέους και Μεχμέτ Ασάφ. 19 χρόνια αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου 1953, η Γενική Συνέλευση της ΚΟΠ, επί προεδρίας Νίκου Στυλιανάκη, ενέκρινε την ένταξη της «Ομόνοιας» Λευκωσίας στην Α΄ κατηγορία και της «Νέας Σαλαμίνας» και του «Ανταίου» (Λεμεσού) στη Β΄ κατηγορία. Η ενοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου τερμάτιζε τη διάσπαση της περιόδου 1948-1953, όταν οι αριστερές ποδοσφαιρικές ομάδες, στη σκιά του ελληνικού εμφυλίου, είχαν ιδρύσει δική τους Ομοσπονδία, την ΚΕΠΟ. 60 χρόνια αργότερα, η πολιτικοποίηση του κυπριακού ποδοσφαίρου εξακολουθεί. Είναι καιρός, για όλα αυτά, να ασχοληθεί και η ιστορία.

Δημοσιεύθηκε στην εφημ. «Ο Φιλελεύθερος», στις 21 Σεπτεμβρίου 2013.