Διαβάσαμε προχθές στις εφημερίδες για έναν αιωνόβιο Αιθίοπα που ισχυρίζεται ότι έφτασε τα 160 του χρόνια και θυμηθήκαμε έναν θρυλικό τύπο της παλιάς Λεμεσού, τον «Γιωσήφη τον Μαύρο», ο οποίος στα τέλη της ζωής του έγινε διάσημος παγκοσμίως, καθώς ασχολήθηκαν μαζί μεγάλες εφημερίδες του Λονδίνου και του Παρισιού, ακόμη και ο βασιλιάς της Αγγλίας.

Για τον «Γιωσήφη» υπάρχουν ελάχιστες σκόρπιες αναφορές στα τοπικά βιβλία ιστορίας της Λεμεσού, ενώ τον θυμούνται οι γηραιότεροι Λεμεσιανοί, όπως και οι μελετητές της τοπικής ιστορίας της πόλης, καθώς απαθανατίστηκε και σε καρτ ποστάλ. Πρόσφατα εντοπίσαμε δημοσίευμα αγγλικής εφημερίδας του Μαΐου του 1928, που αναδημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο, με πολλές λεπτομέρειες για τον «Αιθίοπα Τζόζεφ» και τη μυθιστορηματική ζωή του. Αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε τον μύθο και την υπερβολή από την αλήθεια, ο Άγγλος δημοσιογράφος αναφέρει ότι ο «Ιωσήφης», που ήταν πλέον κηπουρός στην ρωμαιοκαθολική εκκλησία της Λεμεσού, ήταν 132 ετών, αφού είχε γεννηθεί το 1796. Εκείνο που προκάλεσε την εντύπωση των Ευρωπαίων ήταν ο ισχυρισμός του ότι θυμόταν τον Ναπολέοντα! Στο άρθρο υπάρχουν στοιχεία για την κατάσταση της υγείας, της όρασης και της ακοής του μαθουσάλα κηπουρού της «Σάντα Κατερίνας», ακόμη και πόσα δόντια του είχαν  απομείνει, και ότι «ομιλεί την ελληνικήν, την γλώσσαν της νήσου».

Όμως, το πιο ενδιαφέρον είναι το πώς βρέθηκε στην πατρίδα μας. Στις αρχές του 1800 ο Ιωσήφ, σε μικρή ηλικία, απήχθη από το (διάσημο σήμερα) Νταρφούρ του Σουδάν και πουλήθηκε ως δούλος στην Αίγυπτο. Μετά από μερικά χρόνια πουλήθηκε σε  Κύπριο «ιδιοκτήτη» ή κατ’ άλλη εκδοχή δραπέτευσε και κατέφυγε στην Κύπρο, όπου σύμφωνα με μια μαρτυρία προσλήφθηκε ως καβάσης στο Γαλλικό Προξενείο, για αυτό και θυμόταν έντονα τους απαγχονισμούς «πολλών Ελλήνων της νήσου υπό των Τούρκων κατά το 1821». Στην Κύπρο, σε μεγάλη ηλικία, του αποδόθηκε η ελευθερία του, όπως και σε άλλους δυστυχείς αφρικανούς δούλους του νησιού, οι οποίοι αναφέρονται γενικευμένα ως «Αιθίοπες» στα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου. Το 1863, στα 67 του χρόνια, ασπάστηκε τον καθολικισμό, και στα τελευταία του χρόνια ανέλαβε τον κήπο της «φραγκοεκκλησιάς» στη Λεμεσό. Αλλού αναφέρεται ότι έζησε πριν να εγκατασταθεί εκεί, το 1880, στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Συρία και τη Λευκωσία. Μέχρι το θάνατό του θυμόταν τα ονόματα των γονιών του και επαναλάμβανε το όνομα του «βασιλέως του Δαρφούρ Αριστόρπ».

Ο Ιωσήφ Μαύρος απεβίωσε στη Λεμεσό, στις 10 Φεβρουαρίου 1929. Στα επικήδεια σημειώματα των τοπικών εφημερίδων η ηλικία του καταγράφηκε στα 138 χρόνια. Και το πιο εκπληκτικό: «Μέχρις ηλικίας 100 ετών διετήρει ερωμένην και μέχρι της παραμονής του θανάτου του, επελθόντος ηρέμα, έπινε κρασί και εκάπνιζε.» Ωραίος!