Κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες στην Αθήνα, το τεύχος 76-78 του περιοδικού Τετράδια, αφιερωμένο «στα 200 χρόνια από την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821». Καρπός ενός επίπονου εγχειρήματος δύο και πλέον χρόνων, που επιμελήθηκαν οι Λουκάς Αξελός, Βασίλης Ασημακόπουλος και Δημήτρης Δεληολάνης. Είναι το πλουσιότερο σε ύλη τεύχος του ιστορικού περιοδικού μέχρι σήμερα, με τους τόσους δεσμούς με την Κύπρο, και σε αυτό γράφουν οι: Αξελός Λουκάς, Ασημακόπουλος Βασίλης, Βάσσης Λαοκράτης, Δημητρόπουλος Κώστας, Ελληνιάδης Στέλιος, Ήφαιστος Παναγιώτης, Κανταρτζή Ευαγγελία, Καραμπερόπουλος Δημήτρης, Καραποστόλης Βασίλης, Καψωμένος Γ.  Ερατοσθένης, Κοντογιώργης Γιώργος, Μαργαρίτης Γιώργος, Μαυρής Γιάννης, Μπιντούδης Χρήστος, Νικολόπουλος Ι. Ηλίας, Ντόστας Μιχάλης, Σκλαβούνος Γιώργος, Στοφόρος Κώστας, Τασιόπουλος Γιώργος, Τσιβάκου Ιωάννα, Φιλιππίδης Ηλίας, Φούσκας Κ. Βασίλης και Φωτιάδης Κώστας. Η δική μου συμβολή έχει τίτλο «Στα βουνά για ένα νέο Εικοσιένα. Απόηχοι και προ­σλήψεις της Επανάστασης του 1821 στον αγώνα της ΕΟΚΑ».

Είναι ένα τεύχος που αξίζει να μπει στη βιβλιοθήκη σας!

Από την έκδοση αντιγράφω τις «Πέντε θέσεις για το 1821» που προτάσσονται αντί εκδοτικού σημειώματος και υπογράφουν τα Τετράδια.

ΠΕΝΤΕ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ 1821

1. Διονύσιος Σολωμός

Ἀραπιᾶς ἄτι, Γάλλου νοῦς, βόλι

Τουρκιᾶς, τόπ’ Ἄγγλου! Πέλαγο

μέγα πολεμᾶ, βαρεῖ τὸ καλυβάκι…

2. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Ὁ Ρήγας Φερραῖος ἐστάθη ὁ μέγας εὐεργέτης τῆς φυλῆς μας, τὸ μελάνι του θὰ εἶναι πολύτιμο ἐνώπιον Θεοῦ, ὅσο τὸ αἷμα του ἅγιο, ἔγραψε τροπάρια [τρα­γούδια], ἄλλο σόϊ, ποὺ ἐβίαζαν τὰ 4 [εννοεί τα τέσσερα έθνη της Βαλκανικής Αλβανούς, Βουλγάρους, Έλληνες και Σέρβους] νὰ συγγνωμήσουν, ἐδημοσίευσε καὶ γεωγραφία τοῦ τόπου μας, καὶ ἐβλέπαμε τὰ Ὀλύμπια, ἄλλα παιγνίδια ἑλληνικὰ πολεμικὰ εἰς τὸ Ξαμίλι. Εἶχε ἡ γεωγραφία του ζωγραφισμένα καὶ τὰ πρόσωπα τῶν παλαιῶν σοφῶν καὶ ἡρώων. – «Ὡς πότε παλληκάρια νὰ ζῶμεν στὰ στενά» ἀπὸ τὰ πολεμικὰ του τραγούδια τὸ τελειότερο, περιέχει μίαν ἐπι­θεώρησιν τῶν δυνάμεων τῆς πατρίδος ὅλοι εἶναι παρόντες εἰς τὴν ἐπιθεώρησιν, κανένας ἀπών, τὰ ξεφτέρια τῶν Ἀγράφων, οἱ σταυραετοὶ τοῦ Ὀλύμπου, τὰ κα­πλάνια τοῦ Μαυροβουνιοῦ, τὰ λεοντάρια τοῦ Σουλιοῦ, Μάνης καὶ Μακεδονίας καὶ τὰ δελφίνια τῆς θαλάσσης, οἱ Νησιῶτες, καὶ οἱ Χριστιανοὶ τοῦ Δουνάβεως καὶ Σάβα ποταμοῦ.

Κάλλιο γιὰ τὴν Πατρίδα κανένας νὰ χαθῆ

ἢ νὰ κρεμάση φούντα γιὰ ξένον στὸ σπαθὶ.

Ἐφύλαξα πίστιν εἰς τὴν παραγγελίαν του, καὶ ὁ Θεὸς μὲ ἀξίωσεν καὶ ἐκρέ­μασα φούντα εἰς τὸ γένος μας, ὡς στρατιώτης του.

3. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Ἡ ἐπανάστασις ἡ ἐδική μας δὲν ὁμοιάζει μὲ καμμίαν ἀπ’ ὅσαις γίνονται τὴν σήμερον εἰς τὴν Εὐρώπην. Τῆς Εὐρώπης αἳ ἐπαναστάσεις ἐναντίον τῶν διοικήσεων των εἶναι ἐμφύλιος πόλεμος. Ὁ ἐδικός μας πόλεμος ἦτον ὁ πλέον δίκαιος, ἦτον ἔθνος μὲ ἄλλο ἔθνος, ἦτον μὲ ἕνα λαὸν ὅπου ποτὲ δὲν ἠθέλησε νὰ ἀναγνωρισθῆ ὡς τοιοῦτος, οὔτε νὰ ὁρκισθῆ, παρὰ μόνον ὅ,τι ἔκαμνε ἡ βία. Οὔτε ὁ Σουλτάνος ἠθέλησε ποτὲ νὰ θεωρήση τὸν ἑλληνικὸν λαὸν ὡς λαόν, ἀλλ’ ὡς σκλάβους. Μίαν φοράν, ὅταν ἐπήραμεν τὸ Ναύπλιον, ἦλθε ὁ Ἄμιλτων νὰ μὲ ἰδῆ, μοῦ εἶπε ὅτι: «Πρέπει οἱ Ἕλληνες νὰ ζητήσουν συμβιβασμόν, καὶ ἡ Ἀγγλία νὰ μεσιτεύση». Ἐγὼ τοῦ ἀποκρίθηκα, ὅτι: «Αὐτὸ δὲν γίνεται ποτέ, ἐλευθερία ἢ θάνατος. Ἐμεῖς, καπιτάν Ἄμιλτων, ποτὲ συμβιβασμὸν δὲν ἐκάμαμεν μὲ τοὺς Τούρκους. Ἄλλους ἔκοψε, ἄλλους ἐσκλάβωσε μὲ τὸ σπαθὶ καὶ ἄλλοι, καθὼς ἐμεῖς, ἐζούσαμε ἐλεύθεροι ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Ὁ βασιλεύς μας ἐσκοτώθη, καμμία συνθήκη δὲν ἔκαμε, ἡ φρουρὰ του εἶχε παντοτεινὸν πόλεμον μὲ τοὺς Τούρκους καὶ δύο φρούρια ἦτον πάντοτε ἀνυπότακτα». Μὲ εἶπε: «Ποὶα εἶναι ἡ βασιλικὴ φρουρά του, ποὶα εἶναι τά φρούρια;». «Ἡ φρουρὰ τοῦ βασιλέως μας εἶναι οἱ λεγόμενοι Κλέφται, τὰ φρούρια ἡ Μάνη καὶ τὸ Σοῦλι καὶ τὰ βουνά». Ἔτσι δὲν μὲ ὡμίλησε πλέον.

4. Γιάννης Μακρυγιάννης

Κ’ ἂν εἴμαστε ὀλίγοι εἰς τὸ πλῆθος τοῦ Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ ἕναν τρόπον, ὅτι ἡ τύχη μᾶς ἔχει τοὺς Ἕλληνες πάντοτε ὀλίγους. Ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, παλαιόθεν καὶ ὡς τώρα, ὅλα τὰ θερὶα πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μποροῦνε· τρῶνε ἀπό μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά. Καὶ οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νὰ πεθάνουν· κι’ ὅταν κάνουν αὐτήνη τὴν ἀπόφασιν, λίγες φορὲς χάνουν καὶ πολλὲς κερδαίνουν. Ἡ θέση ὁπού εἴμαστε σήμερα ἐδῶ εἶναι τοιούτη· καὶ θὰ ἰδοῦμεν τὴν τύχη μας οἱ ἀδύνατοι μὲ τοὺς δυνατούς.

5. Ἀνδρέας Κάλβος

Καλήτερα, καλήτερα

διασκορπισμένοι οἱ Ἕλληνες

’ νὰ τρέχωσι τὸν κόσμον,

μὲ ἐξαπλωμένην χεῖρα

ψωμοζητοῦντες·

Παρὰ προστάτας ’νἄχωμεν.

Το εξώφυλλο του αφιερώματος του περιοδικού