Κυκλοφόρησε πρόσφατα η καινούρια ποιητική συλλογή της Μόνας Σαββίδου Θεοδούλου, με τίτλο “12+2 ποιήματα. Για την ελληνόφωνη Κάτω Ιταλία και τη Σικελία” (Λευκωσία: Αρμίδα 2016). Το νέο βιβλίο της Λεμεσιανής φιλολόγου, μικρασιάτισσας δεύτερης γενιάς και προέδρου του ιδιαίτερα δραστήριου “Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου” περιέχει 14 ποιήματα που εμπνεύστηκαν από το ταξίδι της συγγραφέως στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία, τον Ιούλιο του 2015.

Τιμώντας και τη σημερινή “παγκόσμια ημέρα ποίησης” αναδημοσιεύω εδώ, το τελευταίο ποίημα της συλλογής, με τίτλο “Φτερά από γυαλί”.

10 Ιουλίου 2015

Σαλέντο – Ότραντο

Anemo, ridineddha

plea talassa se guaddhi

ce a putt ‘e ste’  ‘ce ftazzi

ma to kkalo ccero

    Giuseppe Aprile, “Anemo rindeneddha”

Ποιος ξέρει, χελιδονάκι

ποια θάλασσα πέρασες

κι από πού έφτασες,

με τον καλό καιρό

     Giuseppe Aprile, “Ποιος ξέρει, χελιδονάκι;”

Φτερά από γυαλί

Μάρτυρες και πρόσφυγες

άγιοι και περιηγητές

σε εκκλησίες

σε κάστρα

μέσα στα έγκατα και στο βυθό.

Πόσα χωρούν τα μάτια

κι η ψυχή;

Εποχές κι αιώνες

απολειφάδια της ιστορίας.

Η θέα που σε πληγώνει

το σαπιοκάραβο στο Ότραντο

που στήθηκε μνημείο

έτοιμο να πλεύσει

με σειρές φτερά από διάφανο γυαλί

στην πρύμνη και στην πλώρη,

μάρτυρας ανοξείδωτος

της προσφυγιάς.