Συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες τρία χρόνια από το πρωτοφανές, οδυνηρό, και επαχθές για τα τραπεζικά χρονικά του σύγχρονου κόσμου «κούρεμα» των καταθέσεων χιλιάδων ιδιωτών και νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, την παράλληλη διάλυση της ιστορικής τράπεζας «Λαϊκή», αφού πρώτα καταληστεύθηκε, τις τεράστιες απώλειες της «Τράπεζας Κύπρου» και των άλλων τραπεζών, τις μεγάλες αρνητικές επιπτώσεις στο εισόδημα των Κυπρίων εργαζομένων και, κυρίως, στα όνειρα και τις προοπτικές των πρωτοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας νέων και των χιλιάδων ανέργων.

Η συγκυρία της προεκλογικής περιόδου είναι ευεργετική για τον απλό πολίτη ώστε να ζητήσει εξηγήσεις από την πολιτική ηγεσία για τις κύριες αιτίες και τους αυτουργούς της οικονομικής κατάρρευσης του Μαρτίου 2013. Θα ήταν χρήσιμο να ακούγαμε τρία χρόνια μετά, την άποψή τους για το τι οδήγησε την Κύπρο στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και κυρίως, τι έκαναν στο τριετές διάστημα που μεσολάβησε από το 2013 ώστε να τιμωρηθούν οι πρωταίτιοι και βασικοί υπεύθυνοι, αλλά και για να διορθωθούν οι παθογένειες του πολιτικού και οικονομικού συστήματος που συνετέλεσαν στη θεαματική κατάρρευση του «κυπριακού θαύματος». Αντ’ αυτών, παρακολουθούμε τα πυροτεχνήματα και τις φιέστες για την «έξοδο από το μνημόνιο», αφού οι αριθμοί ανθίζουν και ευημερούν. Παράλληλα, η συζήτηση για το «κούρεμα» του Μαρτίου, έχει μετατοπιστεί εντέχνως και υποκριτικά στο αν η Βουλή των Αντιπροσώπων και οι βουλευτές έπραξαν σωστά καταψηφίζοντας την αρχική πρόταση της τρόικας (και του προέδρου της Δημοκρατίας), για την έκταση του «κουρέματος». Ουδείς λόγος για το πώς οδηγηθήκαμε εκεί, καμιά διάθεση αυτοκριτικής από την προηγούμενη κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια για τις τεράστιες παραλείψεις, την αβελτηρία και την αναβλητικότητά της, κανένα απολύτως ίχνος αλλαγών σε θεσμικό επίπεδο στη δημόσια υπηρεσία και στο τραπεζικό σύστημα, πέρα από κενούς λόγους και κούφιες εξαγγελίες από την παρούσα κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη. Το μόνο που άλλαξε και «διορθώθηκε», λες και ήταν  αυτή η αιτία των όσων τραγικών καταγράφηκαν στη σύγχρονη ιστορία της ημικατεχόμενης πατρίδας μας ήταν το εκλογικό μέτρο για τις βουλευτικές εκλογές, σε αγαστή υπερταξική σύμπνοια των κομμάτων ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ. Ώστε να νομίζει, ύστερα από χρόνια, ο ταλαίπωρος «ιστορικός του μέλλοντος», ότι για όλα έφταιγε το ποσοστό που επέτρεπε την είσοδο στη Βουλή των …Οικολόγων!

Αγαθή όσο και επώδυνη συγκυρία έφερε τις ίδιες αυτές μέρες την αποκάλυψη ενός, ακόμη, οικονομικού – πολιτικού σκανδάλου, τεράστιου στις ηθικές του διαστάσεις, που φαίνεται να απλώνεται αυτήν τη φορά και στον Δήμο Λάρνακας. Ύστερα από τη Δρομολαξιά, τον Δήμο Πάφου, τη Focus… Και πέρα από όλα όσα καταγράφουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες και όσα ψιθυρίζονται στον κυπριακό μικρόκοσμο, για μίζες, λαμόγια, βολέματα και συναλλαγές, ενός πελατειακού υπερκομματικού συστήματος που αυτοτροφοδοτείται, διασπαθίζοντας και κλέβοντας το κρατικό χρήμα, φορτώνοντας τη δημόσια υπηρεσία με ανίκανους και ασπόνδυλους, ειδικά στις νευραλγικές θέσεις της κρατικής μηχανής, και πουλώντας «κομματικό πατριωτισμό» στους πανευτυχείς ψηφοφόρους.

Πριν από τρία ακριβώς χρόνια είχαμε απευθύνει, από αυτήν τη στήλη, το ερώτημα: «Μπορούμε να αλλάξουμε», συζητώντας τα ίδια ακριβώς ζητήματα. Επειδή, δυστυχώς, επιβεβαιώνεται ότι «δεν μπορούμε να αλλάξουμε», εισηγούμαστε με όλη τη σοβαρότητα που διακρίνει τα πολιτικά μας ήθη και εξαιτίας της φετινής ευοίωνης συγκυρίας, να καθιερωθεί η ημέρα του «κουρέματος» του Μαρτίου ως η εθνική επέτειος της «Νέας Κύπρου», ή των «Ηνωμένων Πολιτειών της Κύπρου» που οραματίζονται ορισμένοι (οι ίδιοι που «έσωσαν την οικονομία» και «έδιωξαν τη διαφθορά»…). Προτείνουμε, μάλιστα, η νέα επέτειος να θεσμοθετηθεί ακριβώς όπως την γιορτάζουμε φέτος, να βρεθεί δηλαδή ένας τρόπος να είναι «κινητή εορτή»: Μεταξύ της Κυριακής των Απόκρεω και του Καρναβαλιού και των επετείων της 25^ης Μαρτίου και της 1^ης Απριλίου. Προς δόξαν, τιμήν και αγλάισμα των ηρώων και ηγετών της σύγχρονης Κύπρου. Και όλων ημών των απαθών καρναβαλιστών χειροκροτητών.

Δημοσιεύθηκε στην εφημ. «Ο Φιλελεύθερος», στις 19 Μαρτίου 2016