Για ένα από τα πιο ιστορικά σχολεία Μέσης Παιδείας στην Κύπρο, το Παγκύπριο Λύκειο Λάρνακας έγινε τον Απρίλιο του 2024 ένα ενδιαφέρον συνέδριο, με την ευκαιρία των εργασιών και της προετοιμασίας του Μουσείου του σχολείου, που ελπίζουμε να ανοίξει σύντομα για το κοινό. Τα Πρακτικά του συνεδρίου κυκλοφόρησαν πρόσφατα, σε επιμέλεια του Χρήστου Αργυρού, σε μια κομψή έκδοση περιορισμένου τιράζ (μόλις 200 αντίτυπα). Στον τόμο περιλαμβάνονται άρθρα, κατά σειρά δημοσίευσης, των Χρήστου Αργυρού, Π. Παπαπολυβίου, Χαράλαμπου Χαραλάμπους, Κωνσταντίνας Π. Κωνσταντίνου, Άγγελου Χρυσοστόμου, Σωκράτη Αντωνιάδη, Βασιλικής Σελιώτη, Τώνιας Λοΐζου, Χρύσανθου Χρυσάνθου, Ευαγγελίας Καλδέλη και Κατρίν Νικήτα. Ανάμεσα στις ανακοινώσεις ξεχωρίζω πτυχές όπως την ίδρυση του σχολείου (1911), το Λύκειο στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ο αντίκτυπος του ελληνικού Εμφυλίου στη λειτουργία του, οι σχολικές απεργίες στη διάρκεια του Αγώνα της ΕΟΚΑ, ο Μιχαλάκης Παρίδης, απόφοιτος του Λυκείου, από τους πιο καλλιεργημένους πνευματικά ήρωες της ΕΟΚΑ, το πέρασμα του ζωγράφου Βίκτωρα Ιωαννίδη από το σχολείο, οι σχολικές εκδόσεις, ο σχεδιασμός για το Μουσείο του σχολείου, κ.ά.

Στη δική μου ανακοίνωση, με τίτλο «Η έμπρακτη συμβολή του Παγκυπρίου Λυκείου Λάρνακας στους ελληνικούς και παγκόσμιους πολέμους» παρουσιάζω και τις πληροφορίες για δύο μαθητές του Παγκύπριου Εμπορικού Λυκείου Λάρνακας που σκοτώθηκαν στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Ο πρώτος, απόφοιτος του 1915, ήταν ο Νικόλας Γ, Παπαδόπουλος, από το Πεντάκωμο, ο πρώτος από το χωριό του που αποφοίτησε από σχολείο Μέσης Παιδείας. Για τον Παπαδόπουλο αναδημοσιεύω στο άρθρο μια συγκινητική νεκρολογία από τον φίλο του, Γιάννη Παπαγγέλου – Λέφκη, από εφημερίδα της Λεμεσού. Ο Παπαδόπουλος μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο περιπλανήθηκε σε διάφορα λιμάνια της Μεσογείου και τελικώς βρήκε δουλειά σε εμπορικό γραφείο στη Μασσαλία. Εκεί εργάστηκε για μερικούς μήνες και στη συνέχεια πέρασε στην Αγγλία, όπου τον Ιούλιο του 1916 κατατάχθηκε στο Hampshire Regiment, στον βρετανικό στρατό, για τον Μεγάλο πόλεμο. Υπηρέτησε για ένα εξάμηνο στις Ινδίες (σε περιοχή του σημερινού Πακιστάν) και στη συνέχεια το Σύνταγμά του μετακινήθηκε στην Αίγυπτο. Την 1η  Δεκεμβρίου του 1917 σκοτώθηκε πολεμώντας στην Παλαιστίνη, έξω από τα Ιεροσόλυμα, «υπέρ της απολυτρώσεως των Αγίων Τόπων», όπως έγραψε εφημερίδα της Λευκωσίας ενσωματώνοντας τη ρητορική του κυπριακού αλυτρωτισμού στην αιτιολόγηση της συμμετοχής στον πόλεμο στο πλευρό της Βρετανίας. Ο τάφος του βρίσκεται στο Κοινοπολιτειακό Μνημείο της Ιερουσαλήμ.

Ο δεύτερος μαθητής του Λυκείου που σκοτώθηκε ως εθελοντής στρατιώτης ήταν ο Νικόλαος Ι. Ποδιάς. Ο θάνατός του ανακοινώθηκε από τον λυκειάρχη Δημήτριο Κουτουμάνο σε συνεδρία του Συλλόγου των Καθηγητών του Λυκείου στις 12 Οκτωβρίου 1944, τις ημέρες της απελευθέρωσης της Αθήνας από τον χιτλερικό ζυγό. Ο Ποδιάς, ήταν ανάμεσα στους πρόσφυγες από τη Χίο που έφτασαν στην Κύπρο για να γλυτώσουν από τον κατοχικό λιμό στο νησί τους. Γράφτηκε στη Β΄ τάξη του σχολείου κατά το έτος 1943-1944, δηλώνοντας ηλικία 17 ετών και πατρικό επάγγελμα αυτό του γεωργού. Διέκοψε τη φοίτησή του στο Λύκειο και κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό της Μέσης Ανατολής και στην Τρίτη Ορεινή Ταξιαρχία με την οποία πολέμησε στην Ιταλία και σκοτώθηκε στη μάχη του Ρίμινι. Υπήρξε, στα 18 του χρόνια, ένας από τους νεαρότερους πεσόντες του ελληνικού στρατού στην Ιταλία.

Το εξώφυλλο του βιβλίου για το Λύκειο