Απεβίωσε χθες, 25 Απριλίου 2024 ο Πέτρος Στυλιανού (Κυθρέα 1933 – Λευκωσία 2024). Ο εκλιπών, απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αφήνει πλούσιο συγγραφικό έργο και ήταν ένας από τους πολυγραφότερους πνευματικούς ανθρώπους της «γενιάς της Ανεξαρτησίας» με πολυσχιδή δραστηριότητα σε πολλούς τομείς.

Στη διάρκεια των σπουδών του στην Αθήνα ήταν ανάμεσα στους Κύπριους φοιτητές που μετείχαν στην ΚΑΡΗ και στη συνέχεια, εντάχθηκαν στην ΕΟΚΑ διακόπτοντας τις σπουδές τους (μαζί του οι Νίκος Αγγελίδης, Κλαίρη Ξενίδου – Αγγελίδου, Ρένος Κυριακίδης,  Ανδρέας Λαμπριανίδης, Κύπρος Παπαδόπουλος, Φώτης Παπαφώτης, Θάσος Σοφοκλέους). Ο Πέτρος Στυλιανού μετά τη μυστική επιστροφή του στην Κύπρο διατάχθηκε να οργανώσει τις περιοχές Σολέας και Τηλλυρίας, με έδρα το Καλό Χωριό Λεύκας, όπου συνελήφθη, στις 27 Αυγούστου 1955, στο σπίτι του Κωνσταντίνου Θ. Λοΐζου. Μετά τις ανακρίσεις κλείστηκε στο Φρούριο της Κερύνειας, από όπου δραπέτευσε με άλλους αγωνιστές, στην πιο θεαματική ομαδική απόδραση στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, στις 23 Σεπτεμβρίου 1955. Όμως συνελήφθηκε ξανά, ύστερα από λίγες ώρες στην Κερύνεια, για να αποδράσει και πάλι, κατά τη μεταφορά του στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας από τις Κεντρικές Φυλακές. Τελικώς, συνελήφθη για τρίτη φορά, στις 2 Ιανουαρίου 1956, στην Κακοπετριά, με δυο συναγωνιστές του μεταφέροντας όπλα και πυρομαχικά. Βασανίστηκε άγρια και καταδικάστηκε σε 15ετή φυλάκιση. Στις 28 Αυγούστου 1956 ήταν ένα από τα έξι πρώτα μέλη της ΕΟΚΑ που μεταφέρθηκαν και κλείστηκαν σε φυλακές της Βρετανίας, όπου παρέμεινε έγκλειστος μέχρι την υπογραφή των Συμφωνιών της Ανεξαρτησίας.

Δημοσίευμα στην εφ. “Έθνος” της 2ας Μαρτίου 1956 με λεπτομέρειες από τη δίκη του Πέτρου Στυλιανού και φωτογραφίες των τριών καταδικασθέντων.

Μετά το 1960, υπηρέτησε την Κύπρο ως βουλευτής (1960-1970 και 1985-1991), ως υφυπουργός Εσωτερικών (1980-1982), ως Δήμαρχος Έγκωμης (1991-1996), ως εκπαιδευτικός, ως συντεχνιακός ηγέτης (γενικός γραμματέας της ΣΕΚ, 1961-1962 και της ΔΕΟΚ, 1962-1973) και ως μέλος δεκάδων συμβουλίων και οργανώσεων. Από το συγγραφικό του έργο ξεχωρίζει η διδακτορική του διατριβή, που υποβλήθηκε και εγκρίθηκε από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων με τίτλο «Το κίνημα του Οκτώβρη του 1931 στην Κύπρο» (δύο εκδόσεις, 1984 και 2002). Σημαντική συμβολή του εκλιπόντος στην πνευματική ζωή της Κύπρου αποτέλεσε και η έκδοση του περιοδικού «Κυπριακός Λόγος» (1969-1985), όπως και για το Κυπριακό τα έξι τεύχη της σειράς «Μαύρη βίβλος» (1975-1978), όπου καταγράφηκαν εγκλήματα πολέμου κατά την τουρκική εισβολή. Στο ογκώδες συγγραφικό του έργο περιλαμβάνεται ποίηση και πεζογραφία και πολλά δημοσιεύματα για τη γενέτειρά του Κυθρέα. Για τη συνολική του δράση τιμήθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία με το «Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών», το 2015. Από την υπόλοιπη του δράση ξεχωρίζουν οι αγώνες του για τη διάσωση ιστορικών κτιρίων της Λευκωσίας και η συμβολή του στις πρώτες προσπάθειες για την ίδρυση δημόσιου Πανεπιστημίου στην Κύπρο.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Το εξώφυλλο της δεύτερης έκδοσης της διατριβής του Π. Στυλιανού για τα Οκτωβριανά του 1931