Απεβίωσε χθες ο φιλόλογος και ιστορικός της κυπριακής εκπαίδευσης Παναγιώτης Κ. Περσιάνης. Γεννημένος στη Λύση της Μεσαορίας ο Περσιάνης αποφοίτησε με άριστα από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα χρόνια του Αγώνα της ΕΟΚΑ πρόσφερε τις “συγγραφικές” υπηρεσίες του στην ΠΕΚΑ και στην ΑΝΕ, όπου συνεργάστηκε στενά με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, τον Λέλλο Δημητριάδη και τους εκπαιδευτικούς και τους δημοσιογράφους που συνέδραμαν στην έκδοση του “Εγερτηρίου Σαλπίσματος”, του παράνομου περιοδικού της ΑΝΕ για τους μαθητές και τις μαθήτριες των κυπριακών γυμνασίων. Ευτύχησε να έχει σπουδαίους φιλολόγους, όπως τον Κωνσταντίνο Σπυριδάκι, τον Φρίξο Πετρίδη, τον Χριστόδουλο Παπαχρυσοστόμου και τον Μίκη Κιτρομηλίδη με τους οποίους συνυπηρέτησε αργότερα και συνέχισε το έργο τους.

Μετά την κυπριακή ανεξαρτησία συνέχισε να εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση και πραγματοποίησε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αγγλία με αποκορύφωμα ένα λαμπρό και πρωτοπόρο διδακτορικό στο LSE. Άφησε μεγάλο και σημαντικό συγγραφικό έργο στα Παιδαγωγικά, όπου ξεχωρίζει το βιβλίο του με τίτλο “Church and State in Cyprus Education: the Contribution of the Greek Orthodox Church of Cyprus to Cyprus Education during the British Administration (1878-1960)” (Λευκωσία 1978), θεμελιώδες για την ιστορία της κυπριακής εκπαίδευσης στην Αγγλοκρατία. Υπηρέτησε τη Μέση Εκπαίδευση από διάφορες θέσεις προαγωγής, διετέλεσε διευθυντής του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και μετά την ίδρυση του Πανεπιστημίου Κύπρου ήταν από τους πρώτους καθηγητές και στυλοβάτες του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής.

Εκτός από το επιστημονικό του έργο αρθρογραφούσε με συνέπεια στον κυπριακό Τύπο και παρενέβαινε με ευθυκρισία και τόλμη στα δημόσια, και δη στα εκπαιδευτικά, πράγματα του τόπου και δεν αρνιόταν τη συνδρομή του σε πρωτοβουλίες όπως τη διατήρηση της ιστορικής μορφής του Παγκυπρίου Γυμνασίου ή τη συνεργασία του σε συλλογικούς τόμους και συνέδρια. Αν και όταν τον πρωτογνώριζες αποκόμιζες την εικόνα ενός αυστηρού και απρόσιτου παλαιού φιλόλογου, διέθετε εξαιρετικό χιούμορ και οι συζητήσεις μαζί του εκτός από μικρά μαθήματα σύγχρονης κυπριακής ιστορίας ήταν και απολαυστικές. Αναμφίβολα ανήκει στις μορφές που σφράγισαν με το πέρασμά τους την Εκπαίδευση και την επιστημονική βιβλιογραφία του τόπου μας.

Ας είναι αιωνία του η μνήμη.